Ustalenie gniazd i stanowisk roboczych pozwala określić elementy środowiska produkcyjnego. Zadania poszczególnych gniazd i stanowisk różnią się, podobnie jak przypisane im zdolności produkcyjne czy kalendarze.

Gniazda i stanowiska robocze są używane do określania operacji na nich wykonywanych oraz do rejestracji parametrów tych operacji. Są także nośnikiem kosztów oraz podstawą do operacji planistycznych.

Do zadań kierownika produkcji należy między innymi:

• identyfikacja obszarów produkcyjnych zakładu;
• określenie zdolności produkcyjnych dla poszczególnych stanowisk (na przykład, ile spodów do ciasta można wypiec w ciągu godziny);
• zdefiniowanie działań niezbędnych do wytworzenia produktu (marszruta);
• ustalenie czasu wymaganego do wykonania poszczególnych działań (część marszruty);
• zdefiniowanie produktów oraz ilości produktów, które należy wyprodukować (zapotrzebowanie);
• planowanie produkcji w oparciu o zestawienie zapotrzebowania z dostępnymi zdolnościami produkcyjnymi.

Marszruta określa sekwencję czynności niezbędnych do wyprodukowania wyrobu. Czynności te mogą być wykonywane przez gniazda lub stanowiska robocze. Gniazda robocze i stanowiska robocze są odzwierciedleniem zdolności produkcyjnych. Firmy produkcyjne używają marszrut do wizualizacji oraz zarządzania procesami produkcyjnymi. Stanowią one podstawę procesów planowania w tym planowania zdolności produkcyjnych oraz generowania dokumentów produkcyjnych.

Aby możliwa była praca z marszrutami, należy w pierwszej kolejności zdefiniować ustawienia danych podstawowych związanych z planowaniem zdolności produkcyjnych.

Marszruty są przypisywane do artykułów w obrębie podstawowych danych dotyczących zapasów.

Gniazda i stanowiska robocze są kluczowymi elementami branymi pod uwagę przy definiowaniu marszrut. Jako miejsca, w których wykonywana jest praca, posiadają własne ustawienia określające:

• zdolności produkcyjne
• liczbę zasobów
• długość zmiany