Pod wieloma względami proces produkcji przemysłowej przypomina proces wypiekania. Aby powstał gotowy produkt, niezbędne jest użycie listy składników (komponentów) oraz wykonanie określonej grupy działań (operacji). W przypadku produkcji sekwencję operacji nazywa się marszrutą, a listę składników produkcyjnym zestawieniem komponentów (BOM). Powstały produkt można sprzedać, wykorzystać w formie podzespołów na potrzeby wewnętrzne firmy lub przechowywać w magazynie.

Istotną różnicą pomiędzy produkcją przemysłową, a wypiekaniem na własne potrzeby jest złożoność i skala realizowanych procesów produkcyjnych. Produkcja przemysłowa może angażować setki pracowników i maszyn. Może wiązać się z jednoczesnym wytwarzaniem setek lub tysięcy produktów, a także regularnym uzupełnianiem, zarządzaniem i zużyciem wielu tysięcy komponentów.

Takie kompleksowe działania wymagają skutecznego i wydajnego planowania. Pracownicy odpowiedzialni za planowanie produkcji powinni więc określić, jakie konkretne wyroby należy wyprodukować w danym okresie czasu, aby pokryć wymagane zapotrzebowanie. Działania te stanowią część Harmonogramu głównego produkcji (MPS). Pracownicy zajmujący się planowaniem potrzeb materiałowych ustalają, jakie ilości podzespołów i surowców są niezbędne do realizacji zleceń produkcyjnych określonych w harmonogramie. Jest to tak zwane Planowanie zapotrzebowania materiałowego (MRP). Jeśli firma nie obsługuje stałych zamówień sprzedaży, do zadań planistów należy szacowanie przyszłego zapotrzebowania na zapasy, czyli prognozowanie.